Eerbetoon aan Dennis van la Parra: de steunpilaar

(Shravan Dielbandhoesing)

Een gelukkig mens zijn, talent hebben, en bijkans 20 jaar topvoetbal spelen zijn jongensdromen. Voor onze Suri Football Legend Dennis van la Parra, thans genietend van een welverdiend pensioen, zijn deze jongensdromen uitgekomen. Een technisch goede voetballer die zijn tegenstander goed kon omspelen. Hij had een geweldig schot in de benen, met een neusje voor belangrijke doelpunten, gekoppeld aan doorzettingsvermogen. Deze facetten karakteriseren de voetballer en de mens Dennis van la Parra.

Jeugdjaren

“Ik ben geboren op 9 juli 1956 te Paramaribo, vanaf mijn geboorte tot mijn tiende jaar heb ik gewoond aan de Wanicastraat. Daarna ben ik verhuisd naar Zorg & Hoop. Van kindsbeen af voetbalde ik op de erven in mijn buurt. Koppen was niet mijn specialiteit, maar ik kon mijn tegenstanders een panna geven”, zegt de enthousiaste Dennis. Het voetbal zit in de genen. Vader Van la Parra en oudere broer Ramon konden tevens goed voetballen, maar vader koos voor het gezin en Ramon ging door in de muziekwereld. Supertalent Dennis werd op zijn veertiende opgenomen in de jeugd van Transvaal. “Voorts nam ik deel aan de Inter Guyanese Spelen voor schollieren onder leiding van Desi Samson en Kol Nelom”, aldus Dennis.

Eerste periode bij Transvaal

S.V. Transvaal is een van de talrijke hoofdstukken uit het jongensboek van Dennis. Grootheden als Roy Vanenburg, Wensly Bundel en Wiene Schal namen Dennis in zijn beginjaren op sleeptouw. “Al vanaf mijn jeugd ging ik met mijn grote voorbeeld Roy Vanenburg mee naar z’n trainingen, en hielp hem met het sjouwen van zijn tas. Voorts adviseerde Wiene mij dat ik de ballen ook geplaatst kon schieten”, vertelt Dennis over deze periode. Deze periode heeft de voetballer Dennis van la Parra gevormd en zou in zijn latere loopbaan goed van pas komen. Dennis is lid van de ijzersterke selectie die de Champions’ Cup editie 1973 won.

Voorts eindigde hij in 1975 als tweede op de topscorerslijst bij de jeugd. “Ik eindigde op de tweede plaats, maar had ook een vijftal wedstrijden gespeeld in het eerste. Indien ik door kon gaan bij de jeugd, was ik topscorer geworden.”

Dennis maakte tevens belangrijke goals voor Transvaal in CONCACAF-verband. Een van zijn bijzondere kenmerken kwam goed van pas in het Suriname Stadion: “Met een loeihard schot scoorde ik tegen Jong Holland, aan de zijde van de Cultuurtuinlaan”, zegt een blije Dennis. Na het winnen van de tweede en tevens laatste Champions’ Cup met Transvaal, verliet hij de club voor Robinhood.

Periode 1982-1986

Na een intermezzo bij recordkampioen Robinhood, stopte Dennis tijdelijk met voetballen. Bij SNL, onder trainer Roy Vanenburg, pakte hij de draad weer op: “Met SNL ben ik bekerkampioen geworden.” In 1986 vertrok Dennis naar het gedegradeerde Leo Victor.

Mooie jaren bij familieclub Leo Victor

De broer van Dennis benaderde hem om de gedegradeerde club er weer bovenop te helpen. Dennis: “In het eerste jaar promoveerden we vanuit de Eerste Klasse naar de Hoofdklasse. Ik zou in eerste instantie voor 1 jaar blijven. Bij Leo Victor heerste een goede sfeer en er was sprake van een goede organisatie. Elke speler was even belangrijk. Zo zagen we elkaar iedere zaterdag in het clubgebouw aan de Jesserunstraat. We zijn ook semi kampioen geworden in mijn tweede jaar bij Leo Victor. Ik heb 3 tot 4 seizoenen gespeeld en heb een leuke tijd gehad bij Leo Victor. Daarna ben ik veteranenvoetbal gaan spelen.”

The Last Dance bij Transvaal

Dennis, intussen veteranenvoetballer, werd benaderd door Maria Gomes namens zijn jeugdliefde Transvaal en na een gesprek met de trainer besloot steunpilaar Dennis te helpen waar nodig. “Er was een tekort aan spelers, en uiteindelijk zijn we kampioen geworden in mijn laatste jaar als actief voetballer”, aldus Dennis over deze periode.

Nationale selecties

Dennis kwam ook uit op de Koninkrijksspelen. Deze Spelen waren bedoeld voor sporters uit Suriname, Nederland & de Nederlandse Antillen.

Dennis vierde zijn grootste Natio-succes in 1978: “We zijn Caraïbisch kampioen geworden in 1978 onder trainer Rob Groener. Ik speelde goede wedstrijden en de tegenstander diende rekening met mij te houden”, zegt een trotse Dennis.

Over het voetbaldier Van la Parra

“Ik zou herinnerd willen worden als een vrolijke jongeman, die zijn krachten heeft gegeven ter bevordering van het voetbal in Suriname als speler en jeugdtrainer. Een scout worden zou nu nog leuk zijn.”

Vermeldenswaard is dat Dennis de trotse oom is van de voetballers Rajiv van la Parra, Georginio en Giliano Wijnaldum.

Surinaams voetbal binnen 10 jaar

“De oud-internationals moeten gewaardeerd worden door de SVB. De slapende reus Natio is opgestaan. Het voetbal moet professioneler worden aangepakt én het pleintjesvoetbal moet geherintroduceerd worden. Dan denk ik dat we binnen 10 jaar er profijt van hebben”, besluit Dennis.

Speciale dank aan Dennis van la Parra voor zijn welwillende medewerking.